به عنوان یک امدادگر و یا فرد کمک رسان در زمانی که با فردی دچار تشنج مواجهه می شویم، می بایست اقدامات زیر را انجام دهیم:
- از حملات و تکان های فرد جلوگیری نکنیم و اجازه دهیم حملات پایان یابد
- اقدامات ایمنی فرد از قبیل حفاظت از “سر و گردن” را با قرار دادن یک تکه پارچه در زیر سر فرد
- برداشتن هرگونه وسیله و اشیا که ممکن است برای فرد خطرساز باشد و باعث آسیب به وی شود
- راه هوایی فرد مصدوم یا بیمار را بررسی کنید. فرد ممکن است در لحظه وقوع تشنج در حال خوردن و آشامیدن و یا حتی جویدن آدامس باشد، بنابراین لازم است راه هوایی را ارزیابی کنیم تا در صورت وجود خطرات، مورد خطر را رفع کنیم.
- آمادگی لازم جهت خارج سازی ترشحات از داخل دهان فرد را داشته باشیم. این اقدام در اصول کمک های اولیه با انگشت پارویی و مقدار کمی زاویه دادن به سروگردن انجام می دهیم (در صورتیکه در فرد آسیب گردنی-نخاعی وجود نداشته باشد)
- تنفس فرد را بررسی کنید. اگر فرد تنفس دارد، اما هوشیاری کامل ندارد، معاینه سر تا پای فرد را انجام دهید.
- گردش خون فرد مصدوم یا بیمار نیز چک می شود
- تشنج باعث می شود که فرد دچار کاهش اکسیژن گردد
- پس از حملات تشنجی، به مرور کار تنفس و ضربان قلب آرام و به حالت طبیعی بر می گردد
نکته: جهت جلوگیری از خطر آسپیراسیون، فرد در وضعیت ریکاوری قرار می گیرد.
نکنه 2 : ضمنا آمادگی احیای قلبی ریوی و بکارگیری دستگاه دفیبریلاسیون خارجی خودکار را در صورتی که فرد پاسخگو نباشد، تنفس و نبض نداشته باشد را داشته باشیم.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.