انسان یک موجود خونگرم است، یعنی برای آنکه فعالیت‌های زیستی بدن بدون مشکل انجام شود، دمای بدن باید حدود ۳۷ درجه سانتی گراد باقی بماند. اما وقتی در محیط سردی قرار بگیریم، بدن شروع به لرزیدن می‌کند و جریان خون به نقاط انتهایی رگ‌ها قطع می‌شود.
اگر دمای درونی بدن ۲ درجه سانتیگراد کاهش یابد سرمازدگی به سراغ آدم می‌آید، سطح هشیاری کاهش می‌یابد و ضربان قلب ضعیف می‌شود، وقتی دمای درون بدن به ۲۴ درجه سانتیگراد برسد قلب از کار می‌افتد و انسان می‌میرد.
رکورد تحمل سرما مربوط به خانمی به نام آنا بگنهام است که ۸۰ دقیقه در مخلوطی از آب و یخ گیر کرده بود و دمای بدنش تا ۱۳ درجه سانتیگراد افت کرده بود! اما شانس با او همراه بود که به رغم آنکه تنفس و ضربان قلبش در این دمای بسیار پائین قطع شده بود، اما مغز او هم به حداقل فعالیت رسیده بود و از آنجا که به اکسیژن زیادی نیاز نداشت، توانست دوام بیاورد و زنده بماند.
در کل :
افراد از نظر میزان تحمل در برابر خارج شدن از شرایط جوی نرمال بسیار متفاوت هستند، و مقاومتشان بسته به تعییر درجه هوا، فشار یا اکسیژن موجود در هوا دارد. مرزهای بقای انسان در چنین شرایطی بسته به سرعت رخ دادن تغییرات زیست محیطی نیز می باشد، زیرا بدن می تواند به تدریج بسته به محیطی که در آن قرار گرفته است میزان اکسیژن مصرفی و سوخت و ساز خود را سازگار نماید. اما می شود حدس هایی هم در مورد حد نهایی تاب و تحمل انسان زد.
بسیاری از افراد اگر به مدت 10 دقیقه در محلی با رطوبت بالا به میزان 140 درجه فارنهایت یا 60 درجه سانتی گراد قرار بگیرند دچار هیپوترمی (بالا رفتن بیش از حد دمای بدن) خواهد شد. در مقابل اما تخمین مرگ انسان به هنگام بروز سرما مشکل تر است . معمولا در صورتی که دمای بدن شخصی به 70 درجه فارنهایت (21 درجه سانتی گراد) افول کند وی می میرد، اما اینکه مرگ او چه مقدار طول می کشد بستگی به میزان عادت داشتن بدن وی به سرما دارد و اینکه در حالت خواب زمستانی قرار بگیرد یا نه، زیرا مواردی از این دست اتفاقات هم گزارش شده است.
مرزهای بقای انسان در صورت استقرار طولانی مدتش در محیط دارای شرایط آب و هوایی سخت بیشتر است. به عنوان مثال، طبق گزارش سال 1958 ناسا، انسان ها می توانند در محیط های دارای دمای بین 40 درجه فارنهایت و 95 درجه فارنهایت (4 و 35 درجه سانتی گراد) زندگی کنند، البته به شرطی که دمای حداکثری، دارای رطوبت دست بالا 50 درصدی باشد و نه بیشتر. اگر رطوبت کمتر باشد، دمای حداکثری بیشتر از میزان های ذکر شده نیز قابل تحمل است، زیرا میزان آب کمتر موجود در هوای اطراف تعریق و در نتیجه خنک شدن بدن را ساده تر می کند.
[alert type=”info”]منابع:
– انجمن پزشکي کوهستان ايران
– کوي دانش
[/alert]
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.