به ضرباتی که حین لمس نقاطی از بدن که در آن نقاط، شریان از روی استخوان و یا مفاصل می‌گذرد “نبض” گفته می‌شود.
فشاری که در هنگام فعالیت قلب، باعث ایجاد امواجی در شریان می‌گردد که قابل لمس است نبض می‌گویند. می‌توان باقراردادن انگشت روی شریان که نزدیک به سطح بدن است و آن شریان از روی استخوان می‌گذرد، نبض را احساس کنیم.
در بررسی نبض فرد مصدوم یا بیمار باید به موارد زیر دقت کنیم:
-
- محل نبض
- قدرت نبض
- تعداد نبض
- ریتم نبض
مکان هایی که می‌توان نبض فرد مصدوم یا بیمار را بررسی کرد:
1- نبض رادیال (مچ دست)
مورد استفاده جهت فرد مصدوم و یا بیمارانی که سن یک سال و یا بالای یکسال داشته باشند. در انتهای انگشت شست دست روی ناحیه مچ دست قابل لمس است.
2- نبض کاروتید(گردنی)
در کنار شریان کاروتید در هر دو قسمت گردن قابل لمس است.
3- نبض براکیال(بازویی)
مناسب ترین محل جهت کنترل نبض در گروه سنی شیرخواران که در قسمت شریان بازویی در داخل و وسط باز و قابل لمس است.
4- نبض فمورال (رانی)
این نبض در کشاله ران افراد وجود دارد.
بیشتر بخوانید: ارزیابی نبض گردنی (کاروتید)
برای ارزیابی کیفیت و تعداد نبض می‌توان نبض را در 30 ثانیه شمارش کنیم و در عدد 2 ضرب کنیم.
به یاد داشته باشیم که نوع فعالیت فرد، آمادگی جسمانی و دیگر شرایط در تعداد نبض فرد تاثیرگذار هستند (درگروه ورزشکاران معمولا ضربان قلب آهسته می‌باشد)
تاکی کاردی: افزایش تعداد نبض دریک دقیقه.
به تعداد ضرباتی که بیش از ۱۰۰ بار در دقیقه باشد گفته می‌شود.
برادی کاردی: کاهش تعداد نبض در یک دقیقه.
به تعداد ضرباتی که کمتر از ۶۰ بار در دقیقه باشد گفته می‌شود.
- تعداد طبیعی نبض در گروه سنی بزرگسالان درحالت استراحت ۶۰ تا ۱۰۰ بار در دقیقه است.
- به طورکلی تعداد ضربات نبض فرد که کمتر از ۵۰ بار در دقیقه و بیش از ۱۲۰ بار در دقیقه باشد باید جدی گرفته شود.
!!! نکته ای که باید در نظر داشت این است که در شرایط اورژانسی که تعداد نبض بین ۱۰۰ تا ۱۴۰ بار در دقیقه است، ممکن است با توجه به شرایط اورژانسی، غیرعادی محسوب نشود.
نوع فعالیت فرد، آمادگی جسمانی و دیگر شرایط را باید مدنظر قرار دهیم.
- به طور کلی نبض ها به دو دسته تقسیم می شوند:
– نبض های مرکزی (کاروتید-فمورال)
– نبض های محیطی (سایر نبض های موجود)
نکات مهم در اندازه گیری نبض:
- با انگشت شست خود نبض را لمس نکنیم زیرا خود انگشت شست نبض قابل لمس دارد.
- هردو شریان کاروتید را همزمان با هم لمس نکنیم و فشار زیادی بر روی این شریان وارد نکنیم. زیرا در ریتم ضربان قلبی اختلال ایجاد می کند. همچنین نباید بیش از۱۰ ثانیه محل را لمس کنیم.
- در گروه سنی بزرگسالان رایج ترین محل برای لمس نبض “شریان رادیال” است و مطمئن ترین محل “شریان کاروتید” می باشد.
- در افرادی که خونریزی دارند، نبض ضعیف است ولی تعداد نبض زیاد است.
چک کردن شریان کاروتید برای افراد دارای مهارت بالا (گروه پزشکان، نیروهای فوریت های پزشکی و نجاتگران جمعیت هلال احمر) است، سایر گروهها می‌توانند نبض فمورال چک کنند.
نکته: تعداد طبیعی نبض در یک دقیقه به شرح زیر است:
– گروه سنی شیرخواران 120-160 بار در دقیقه است.
– گروه سنی کودکان 80-140 بار در دقیقه است.
– گروه سنی بزرگسالان 60-100 بار در دقیقه است.
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.