سالیانه تعداد زیادی بر اثر مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن جان خود را از دست می دهند و تعداد بیشتری از افراد نیز بر اثر مسمومیت با این گاز در بیمارستان ها بستری می شوند.
گاز مونوکسید کربن یک گاز نامرئی ، بی رنگ و بی بو است و به همین دلیل وجود آن در محیط احساس نمی شود و افراد متوجه انتشارش نمی شوند تا خودشان را نجات دهند.
اغلب وسایل موجود در خانه، مانند بخاری گازی ، شومینه ، آبگرمکن ، موتورخانه ، اجاق خوراک پزی ، پیک نیک و همین طور خودروها قادر به تولید این گاز کشنده هستند ، به ویژه هنگامی که شعله و تهویه آنها به خوبی تنظیم نشده باشد و به اصطلاح دچار بدسوزی یا احتراق ناقص شده باشند.
علائم و نشانه های مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن شبیه بسیاری از دیگر مشکلات و ناراحتی هاست . بنابراین ممکن است به راحتی توسط فرد نادیده گرفته شوند ، به همین دلیل جان انسانها را تهدید کنند.
علت دیگری که مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن را خطرناک می کند ، این است که حتی در غلظت های کم می تواند “بینایی و قدرت تفکر و تصمیم گیری” را مختل نماید.
مهم ترین علائم و نشانه های مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن عبارتند از:
- سردرد
- سرگیجه
- تنفس دشوار
- حالت تهوع و استفراغ
- تغییر در وضعیت ذهنی فرد
این علائم و نشانه ها در صورت ادامه و یا عدم درمان منجر به بیهوشی و در نهایت مرگ فرد می شود.
بیشتر بخوانید : پیشگیری از مسمومیت با گاز مونوکسیدکربن
کمک های اولیه برای فرد قربانی
- با اورژانس ۱۱۵ تماس بگیرید و فردی که مشکوک به گازگرفتگی است را با احتیاط به فضای باز انتقال دهید.
- یقه پیراهن و لباس های تنگ فرد مسموم شده را شل کرده و باز کنید.
- سطح هوشیاری فرد مسموم شده را بررسی کنید. (با سر انگشتان هر دو دست خود بر روی سر شانه های فرد ضربه وارد کنید و با صدای بلند و رسا او را صدا بزنید).
- چنانچه فرد پاسخگو نبود ، در صورتی که قبلا با اورژانس ۱۱۵ تماس نگرفته اید ، بلافاصله تماس بگیرید و درخواست کمک کنید.
- راه هوایی فرد قربانی را باز کنید و از نظر وجود جسم خارجی و وجود یا عدم وجود تنفس طبیعی و موثر بررسی کنید.
- در صورت عدم پاسخگویی فرد قربانی و عدم وجود تنفس ، تنفس غیر طبیعی و یا تنفس غیر موثر ، احیای قلبی ریوی با اولویت فشردن قفسه سینه را شروع کنید.
- اگر فرد قربانی تنفس طبیعی و موثر دارد ؛ اما پاسخگو نیست او را به پهلو (وضعیت ریکاوری) قرار دهید.
- اگر فرد قربانی هوشیار است و نفس می کشد ، او را به تنفس عمیق در هوای پاک و آزاد تشویق کنید. (تنفس باید به آرامی و بدون کنش های استرسی و هیجانی صورت بگیرد).
- فرد قربانی را سریعا به مراکز درمانی مناسب انتقال دهید ، چون حیات فرد قربانی به اکسیژن درمانی وابسته است.
نوشته : زهرا کبیری (انجمن مربیان امداد و نجات) با تغییر و اضافات
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.