نکات ایمنی که یک نجات غریق باید بداند

کمک رسانی- امداد و نجات غریق یکی از مقدس ترین خدمت هاست.اما همواره این خدمت رسانی خطراتی را برای منجی غریق به همراه دارد. پس طبیعتا منجی غریق(ناجی) برای حفظ جان خود باید یک سری نکات ایمنی را رعایت کند. زیرا همیشه اول امدادگر مهم است، سپس دوستان و اطرافیان امدادگر و در آخر مصدوم(یا غریق). در ادامه خلاصه ای از نکات ایمنی که ناجی برای حفظ جان خود باید رعایت کند بیان می نمایم.

اولین نکته ای که ناجی باید رعایت و بکوشد آن را در خود ایجاد کند خصوصیات امدادگر است. این خصوصیات لازمه ی کار است و باعث جلوگیری از خطرات و حوادث بعدی می شود.

خصوصیات امدادگر

۱- مهارت:

مهارت یک امدادگر نشانگر توانایی و قدرت اوست. هر چه ناجی ماهرتر باشد در برابر هر حادثه آمادگی بیشتری دارد. البته در بحث مهارت یک نکته حایز اهمیت است و آن حس غرور و تکبر است. ناجی هرگز نباید به خود مغرور باشد و همواره به دنبال کسب تجربه و علم بروز باشد و این جمله سقراط را که دانشمند جاودان و متخصص فلسفه و اخلاق و حکمت است را سرلوحه کار خود قرار دهد: «من تنها یک چیز می دانم و آن این که هیچ نمی دانم.»

۲- خونسردی:

خونسردی ناجی باعث می شود توانایی واکنش و سرعت عمل او بالا رود و این خونسردی به غریقی که هوشیاری دارد منتقل می شود.

۳- قاطعیت:

قاطعیت یک ناجی ناشی از مهارت و تجربه ی اوست.

۴- سرعت عمل:

سرعت عمل از مهمترین مباحث امدادی است که تجربه و ممارست در کار باعث بالا رفتن سرعت عمل می شود.سرعت عمل در آب و در هنگام نجات دادن غریق خیلی مهم است. زیرا هر چه در آب سرعت عمل کند باشد باعث خسته شدن خود و غریق می شود و نتیجتا ممکن است به غریق شوک و سکته دست دهد.

۵- آگاهی:

آگاهی داشتن ناجی باعث کاهش استرس و ترس(حتی جزیی) می شود، البته ناجی باید قوی، و آنقدر آگاهی داشته باشد تا در هیچ شرایطی ترس و استرس به او رخنه نکند.لازم به ذکر است که ترس و استرس تمام انسانها از عدم آگاهی و عدم شناخت است.

۶- متانت و وقار:

این خصوصیت سبب می شود ناجی برخورد مناسبی با صحنه ی حادثه داشته باشد.

۷- نظم و آراستگی:

یکی از ضروری ترین خصوصیت امدادگر یا ناجی نظم و آراستگی است، نظم و آراستگی باعث ایجاد حس اعتماد به نفس بیشتر، انگیزه و خلاقیت می شود.

۸- مدیریت و رهبری:

مدیریت و رهبری نظم و سرعت عمل و دقت کار را بالا می برد. این خصوصیت برای استخرها و محیط های آبی بزرگ(استخرهای بزرگ،دریاچه ها، دریاها) بسیار حایز اهمیت است.

۹- وظیفه شناسی:

وقتی یک ناجی خود را موظف به حفظ جان خود و دیگران و موظف به قبول مسوولیت بداند نتیجتا خطر وقوع حادثه به حداقل می رسد. زیرا ناجی کنترل و تسلط خود را به آن محیط آبی می افزاید، وظیفه شناسی باعث ایجاد خصوصیات قبلی نیز در امدادگر می شود.

۱۰- ابتکار عمل:

در اکثر مواردی که ناجیان غریق موفق می شوند که صحنه ی حادثه را مهار کنند ابتکار عمل نقش بسزایی داشته است. زیرا ابتکار عمل باعث نوآوری و کوتاه تر نمودن زمان نجات می شود، البته بد نیست بدانیم ابتکار عمل باید با عقل و منطق و دلیل همراه باشد که نتیجه ی مثبت دهد.

کنترل عفونت و جلوگیری از بیماری: یکی از مهمترین خطراتی که سلامتی امدادگر را در زمان مأموریت تهدید می کند انتقال بیماری از مصدوم به اوست.

مهمترین روش کنترل عفونت عبارت است از:
۱- شستن دستها با آب پاکیزه و صابون
۲- استفاده از وسایل و محافظت کننده های ایمنی(مانند دستکش)
۳- واکسیناسیون

پوشش بدن و ظاهر:

ناجی وقتی در محیط های آبی کار می کند(مثلا استخر) هرگز نباید سوت یا گردنبند و مواردی از این قبیل را به گردن بیاویزد. همچنین نباید لباس بر تن داشته باشد زیرا ممکن است مزاحم انجام مأموریت شود.

آمادگی جسمانی:

ناجی برای آنکه خود به غریق دوم تبدیل نشود باید از قدرت و آمادگی کامل برخوردار باشد که سالیانه در سطح کشور کلاس آمادگی برای منجیان غریق برگزار می شود و حضور در این کلاس آمادگی لازم را می طلبد و در صورت نبود آمادگی برگ آمادگی برای ناجی صادر نمی شود و طبیعتا حق کار در هیچ یک از محیط های آبی را ندارد. وقتی یک ناجی آماده باشد نجات دادن غریق برای او راحت تر می شود.

آمادگی روحی و روانی:

ناجی باید از لحاظ روحی و روانی دغدغه ی فکری نداشته باشد تا بتواند تمام فکر خود را با آن محیط آبی تنظیم نماید و در صورت بروز حادثه با هوشیاری تمام خطر را به حداقل کاهش دهد و بالطبع با خونسردی با صحنه ی حادثه مواجه شود.

یکی دیگر از مسایلی که ایمنی منجی غریق را افزایش می دهد امکانات موجود در آن محیط آبی است. این امکانات سبب سهولت کار و کاهش خطر و حفظ جان ناجی نیز می شود. امکانات استخری مانند تیوپ،اسای نجات،جلیقه و… امکانات ساحلی و محیط های آبی بزرگ مانند کایت نجات، جلیقه، تخته ی نجات، تیوپ وغیره

از دیگر موارد نکات ایمنی می توان به کنترل مناسب اشاره کرد.

یک ناجی خوب اگر محیط آبی را خوب کنترل کند و قبل از بروز حادثه به شناگران تذکرهای لازم را بدهد امکان وقوع حادثه به حداقل می رسد و نتیجتا ایمنی ناجی به حداکثر می رسد.
یک نکته حایز اهمیت در (سی پی آر) که معمولا سلامتی منجیان غریق را تهدید می کند تنفس دهان به دهان است که در صورت وجود بهتراست از وسایلی مانند ایروی و آمبوبگ استفاده نمود.

وقتی ناجی می بیند کسی در حال غرق شدن است، در صورت امکان بهتر است از پشت برای غریق شیرجه بزند و نهایتا او را بیرون آورد.

در حین بیرون آوردن غریق باید فاصله ی خود را با او رعایت کند.رعایت فاصله می تواند به صورت های مختلف باشد. مثلا در حمل غریق می توان از یک پارچه یا کمربند استفاده نمود که شرایط خاص خود را دارد.

[alert type=”info”]منابع: جزوات نجات غریق و تجارب اساتید امداد و نجات

گردآورنده:عارف مظاهری.[/alert]