غرق شدگی ها مبحث گسترده ای و دارای اقسام متفاوتی هست که در این مقاله نمیتوانیم آن را به صورت کامل شرح دهیم ؛ اما چون صرفا بحث احیا قلبی ریوی مطرح هست، دیگر فرقی ندارد که غرق شدگی از چه نوعی باشد ، چون انجام احیاء پایه برای همه ی وضعیت ها یکسان انجام می‌شود.
انجام اقدامات و درصد شانس بهبودی برای قربانیان دچار غرق شدگی، بستگی به
– مدت زمان غوطه وری
– نوع مایعات
– ارائه تنفس های نجات بخش در آب
– تعداد ارائه دهندگان
– دسترسی اورژانس و تجهیزات احیا
– دمای آب
و….. دارد.
در درجه اول اگر شاهدی در صحنه ؛ فردی را در حال غرق شدن ببیند ، باید درخواست کمک کند.
اگر آموزش و مهارت نجات در محیط آبی را دارد، با احتیاط دسترسی به قربانی پیدا کرده، و اگر قادر باشد تنفس نجات بخش ارائه دهد، تا رساندن قربانی به محیط خشکی فقط تنفس های نجات بخش ارائه می‌دهد.
نکته مهم :
- انجام تنفس های نجات بخش نباید مانع خروج قربانی به خشکی شود.
- وجود آسیب های ستون مهره ها و گردنی به ندرت پیش می آید.
- حال در محیط خشکی، اگر تنها باشیم و آموزش احیا قلبی ریوی دیده باشیم، ابتدا به مدت ۲ دقیقه (۵ سیکل) احیا را برای قربانی انجام داده، و اگر تاکنون درخواست کمک نشده اقدام میکنیم.
اگر شخص دیگری در محیط وجود داشته باشد، از او می‌خواهیم تا با اورژانس تماس بگیرد، - اگر آموزش در زمینه کمک های اولیه ندیده باشیم و یا دلیلی وجود دارد که قصد انجام تهویه کمکی (تنفس نجات بخش دهان به دهان) را نداشته باشیم،صرفا فقط فشردن قفسه سینه را تا زمانی که اورژانس برسد با تعداد ۱۰۰ الی ۱۲۰ مرتبه باید انجام دهیم.
نکات مهم
تمام قربانیان غرق شده باید به مرکز درمانی مناسب انتقال یابند.
شروع احیا استاندارد را نباید برای خارج کردن آب معده، به تاخیر انداخت
چرا؟
چون هیچ دلیلی وجود ندارد که ثابت کند آب به عنوان یک عامل خطر و انسداد کننده راه هوایی عمل کند.
دوم : فشارهای شکمی باعث آسیب به احشا داخلی و آسپیراسیون محتویات معده می‌شود.
سوم : آسپیراسیون محتویات می‌تواند باعث تجمع در راه هوایی و خطر انسداد را بوجود آورد.
چهارم : تجمع محتویات در راه هوایی باعث اختلال در کار تهویه کمکی (تنفس های نجات بهش) به قربانیان غرق شده می‌شود.
منبع : American heart association
ترجمه از ابراهیم هوشمندی (با تغییر و تلخیص)
هیچ دیدگاهی نوشته نشده است.