این پروژه بامحتوای اینکه به غیر از اندام جنسی زنان دیگر قسمتهای بدن زنان مثل (مو-دست-پا-و...) مثل مردان است و مادامی که مردان می توانند ازادانه اندام خود را که بر اساس قانون اسلام بیان شده به نمایش بگذراند رنان هم حق دارند که اینکار را انجام دهند.
برای مثال دهه هفتاد زمانی که مانتو های زنان تا مچ پا می امد و با وجود گشاد بودن این لباسها هیچ یک از برجستگی های زنان اشکار نبود.همچنین رنگهای سنگینی مثل قهوه ای مشکی و سرمه ای بیشتر رایج بود به طوریکه در خیابانها که راه میرفتی هیچ زنی به خاطر رنگ مانتو یا روسریش ویا به خاطر تنگی مانتو اش جلب توجه نمیکرد.
اما از ان سال به بعد هر سال یک رنگ به مانتو ها و روسری ها اضافه شد وهر سال یک سانت از عرض مانتو ها و ارتفاع ان کاسته شد.معلوم است که سالی یک سانت در کاسته شدن از مانتو ها به چشم نمی اید اما در مجموع از سال هفتاد تا نود و دو-بیست ودوسال میگذرد.و ما امروز میبینیم که مانتو ها بیش از 22 سانت از عرض و ارتفاعشان کاسته شده و در بعضی موارد مانتو حذف و لباسهای بدن نمایی از جنس ریون و ویسکوز که کاملا چسبان هستند جایگزین شده اند. همچنین از استین مانتو ها نیز کاسته شده به طوریکه در اوایل از ساق دست استفاده میشد اما به مرور ساق دست نیز حذف شد و عملا طرز لباس نیم تنه بالای خانم ها مثل اقایان شده وحتی بدتر چراکه دین اسلام به مردان اجازه داده که پیراهن استین کوتاه در صورتی که برای جلب توجه نباشد بپوشند.اما تعداد مردانی که لباس استین بلند میپوشند با مردانی که لباس استین کوتاه یا اصطلاحا تی شرت میپوشند برابر است اما زنانی که اکثرا در خیابان ها مشاهده میشوند یا مانتو های استین کوتاه میپوشند که تا ارنج انها نمایان است یادر صورت بلندی استین مانتو خود استینشان را تا ارنج بالا میزنند و این به عنوان مد مطرح شده است.
مثال دوم مثال کفش و جوراب است.کفش و جوراب یکی از لباسهایی است که در روزمره برای بیرون رفتن از خانه استفاده میشود. در سالهای اخیر باسیاست های جالبی کفش و جوراب ابزاری برای زیباتر نشان دادن پا به کار برده شده است.به طوریکه در سالها ی اخیر جوراب زنانه به کلی حذف شده یا انواع شکل دار ان به صورت توری به وجود امده است که موجب جلب توجه مردان نسبت به پای زنان میشود.
کفش نیز به همین منوال از سطح روی ان کاسته شده به طوری که فقط پاشنه پا و چهار انگشت پوشیده میشود وان هم برای این است که کفش به پا بچسبد وبیرون نیاید.همچنین با باب شدن صندل هایی که در گذشته انها را فقط در عروسی ها مشاهده میشده جلوه زیبا تری را به پاهای زنان داده.در صورتی که در سالهای اخیر زنان با جوراب و کفشهای پوشیده بیرون می امدند.
دیگر از کوتاه شدن روسری ها و کوتاه شدن شلوار ها وچسبان شدن انها سخن به میان نمی اوریم.
اما ایا بدن زنان از لحاظ فیزیک و روانی مثل مردان است تابتوانند مثل مردان ازادی داشته باشند؟
حقیقت این است که شاید از لحاظ فیزیکی و ظاهری مثل هم باشند اما از لحاظ روانی به هیچ وجه شبیه هم نیستند به طوری که اکثر زنان از از رنگ پوست شفاف تری نسبت به مردان برخوردارند و همچنین زیبایی ها وظرافتهایی در بدن زنان افریده شده که در مردان نیست.و به خاطر این خصوصیات یک مرد از تمام بدن جنس مخالف خودش خوشش می اید.حتی پا یا دستی که زنان خواسته یا نا خواسته انراحتی با زیباتر جلوه دادن در معرض نمایش جامعه قرار می دهند که این خود باعث از هم گسیختگی جامعه میشود.
وارامش را از مردان جامعه میگیرد.
اگر بدن مرد و زن مثل هم بود خداوند متعال چه اجباری به زن میکرد که زینت های خود را از مرد نامحرم بپوشاند.
اما غفلت خانواده ها و مسئولین جامعه از جمله اساتید دین و مسئولین دولتی هم بی تاثیر نبوده. چراکه یکی از موارد اشاعه فرهنگ بی حجابی ماهواره وتلوزیون و سینمااست.ودیگری اشاعه ی علنی ان در جامعه است.البته که میشد با رفتارهای درست و حساب شده جلو این پیشر فت فرهنگ غرب را گرفت.اما تعلل دراین مهم باعث بیمار شدن جامعه شد.اما هنوز هم میتوان باکارهای دقیق و حساب شده و همچنین با فرهنگ سازی از طریق رسانه ها به دوران ارامش جامعه بازگشت .
منظور از ارامش جامعه این است که درخیابان که راه میروی چپ و راست از تیپ های عجیب دختران و پسران تعجب نکنی-دیگر نبینی که پسری دنبال دختری افتاده است تا....
اما حقیقت این است که از خود مردم این فرهنگ سازی بر می اید نه از دولت.مردم جامعه هستند که میتوانند فرهنگ خود را ترمیم کنند وباعث شکوفایی ان شوند و همچنین جلوی تهاجم فرهنگی را بگیرند.
به امید روزی که ارامش حقیقی به جامعه و خیابان ها بازگردد.
