[align=center]بعثت روز بيداری [/align]
يکي از معاني بعثت ، برانگيختن و برخيزاندن است و معني ديگر؛ فرستادن و زنده کردن و بيدار کردن و بيدار ماندن.محققان و مورخان بزرگ زندگي پيامبر را از تولد تا بعثت و از بعثت تا هجرت و از هجرت تا رحلت يا شهادت بررسي مي کنند. از معاني اشتقاق هاي ديگر بعثت بگوييم تا برگرديم به تفسير و توضيح و تاويل بعثت.
شتافتن ، برآمدن ، يکديگر را بر کاري برانگيختن ، لشکر يا گروهي را به جايي فرستادن ، روز بعث ، روز رستاخيز را گويند به معني روييدن و برخاستن ، شب بيدار ماندن.
باعث از نامهاي خداوند است و با عوث ظاهرا واژه اي سرياني است ، به معني طلب باران هنگام خشکي و خشکسالي.
در نهج البلاغه ، شريف رضي از گفتار پيشواي مومنان آورده است :
خداوند از ميان فرزندان آدم پيامبران را برگزيد و از ايشان بر وحي پيمان گرفت و از آنان خواست امانت خويش را در تبليغ رسالت ادا کنند.
اين در هنگامي است که بيشتر مردمان عهد و پيمان الهي را دگرگون کردند و بر حق او نادان شدند و با او شريکاني گرفتند و اهريمنان ايشان را از شناخت خداوند بازداشتند و از بندگي خداوند جدا کردند.
بنابراين در گفتار پيشواي مومنان علل بعثت پيامبران عبارت است از:
1_تبديل پيمان الهي 2_ناداني به حق خداوند 3_اتخاذ شريک با خداوند 4_بازداشته شدن از معرفت حق 5_جدايي از عبادت.
[align=center]
[/align]
وظيفه پيامبران
خداوند رسولان خود را مي فرستد و انبياي خود را گسيل مي دارد تا پيماني را که خداوند با طبيعت و سرشت انسان بسته است ، باز پس بگيرند و نعمت فراموش شده خداوند را به مردم يادآوري کنند.
در تبليغ رسالت با ايشان گفتگو کنند و خردهاي مدفون در خاک وجود انسان را بيرون بياورند. پيامبران کشاورزان ارواح و افکار مردمانند. سقراط مي گفت :
مادرم فرزندان را نمي آفريند بلکه ايشان را متولد مي کند. من هم افکار را خلق نمي کنم.افکار را متولد مي کنم.
در سخن پيشواي مومنان کلام کاملتر است.
گويد پيامبران همچون کشاورزان و شخم کاراني هستند که ارواح مردمان را زير و زبر مي کنند تا نشانه هاي قدرت خداوند را به آنان نشان دهند.
نشانه هاي قدرت الهي چيست ؟
آسماني که بالاي سر ما آفريده است و زميني که همچون گهواره يا مهد ماست. راههاي معيشت را به ما نشان مي دهند آنچنان که زنده باشيم و زنده بمانيم.
مرگها را به ما ياد آورند، مرگهايي که ما را در اين جهان فنا مي کند و به جهان ديگر مي برد. بر ما ياد آورند بيماري ها و گرفتاري هايي را که ما را پير مي کنند و رويدادهايي که پيوسته به مردم روي مي آورند. خداوند در ميان مخلوق هاي خويش سه چيز را خالي نگذاشته و رها نکرده است :
نبي مرسل ، کتاب منزل ، حجت لازم و دليل استوار و برپا. خداوند پيامبراني مبعوث مي کند که کمي عدد ايشان و فراواني تکذيب کنندگان آنان ايشان را از وظيفه هاشان دور نمي دارد.
پيامبر سابق پيامبر لاحق را معرفي مي کند و پيامبر بعدي ، پيامبر قبلي را معرفي مي کند و به اين طريق ، نسلها و حيات ادامه مي يابد و روزگاران مي گذرد.
پدران مي ميرند و فرزندان ، جاي ايشان را مي گيرند. ابوالفضل بيهقي در مقدمه کتاب خود که به نام خود او مزين است ، 3 گروه را در ساختن تاريخ بشر موثر مي داند؛ سلاطين ، فلاسفه و پيامبران ، سلطان سياست مي کند و مظهر قدرت است. فيلسوف مي انديشد و مي انديشاند و مظهر فکرت است.
پيامبر مظهر آگاهي يا نبوت است ؛ قدرت ، فکرت ، نبوت چه واژگان زيبا و عميقي ! اما سلاطين براي دستيابي به تخت سلطنت يکديگر را و حتي فرزندان خود را مي کشند و کور مي کنند فيلسوفان يکديگر را تخطئه مي کنند تا استقلال راي خويش را نشان دهند آنچنان که ارسطو گفت اگرچه استادم افلاطون ، عزيز است اما حقيقت از او عزيزتر است.
پس به نقد و جرح و رد او پرداخت ؛ اما پيامبران در بعثت خويش مويد يکديگرند و بي آن که از يکديگر تقليد کنند يکديگر را تاييد مي کنند، چون همه چنگ در ريسمان الهي زده اند سلاطين يکديگر را مي کشند؛ تقتيل ؛ فيلسوفان يکديگر را رد مي کنند؛ تکذيب ، پيامبران يکديگر را پشتيباني مي کنند:تاييد. بنابراين تاريخ حاصل اين سه واژه است ؛ تقتيل ، تکذيب و تاييد! در قرآن کريم خداوند فرمود ابراهيم از شيعيان نوح است و به پيامبر اسلام مي گويد:
از دين ابراهيم پيروي کن در حالي پاک و نژاده اي و يا آن دين پاک و نژاده است.
به قول محمد جلال الدين بلخي :
پيشتر از خلقت انگورها / خورده مي ها و نموده شورها در تموز گرم مي بينند دي / در شعاع شمس مي بينند في در دل انگور مي را ديده اند/ در فناي محض شيئي را ديده اند آسمان در دور ايشان جرعه نوش / آفتاب از جودشان زربفت پوش چون از ايشان مجتمع بيني دو يار/ هم يکي باشند و هم ششصد هزار بر مثال موجها اعدادشان / در عدد آورده باشد بادشان مفترق شد آفتاب جان ما /در درون روزن ابدان ما تفرقه در روح حيواني بود / نفس واحد روح انساني بود.
خداوند در قرآن فرمود:
پيامبر بدان چه خداوند بر او نازل کرده ايمان آورده است ، مومنان همگي به خداوند و فرشتگان و کتابها و رسولان ايمان آورده اند، ما ميان رسولان او فرقي نمي گذاريم.
پيامبران و مومنان گويند: شنيديم و اطاعت کرديم.
بخشش تو را مي طلبيم و بازگشت ما به سوي توست.
-
