اصطلاحات در اطفا حريق
آتش:
هر فعل و انفعال شيميايي كه موجب بوجود آمدن گرما و روشنايي قابل احساس باشد.
سوختن:
عبارت است از تركيب عناصر يك جسم با اكسيژن هوا كه آن را اكسيداسيون مي گويند.
شعله :
عبارت است از حالت نوراني اجزا متشكله مولكول هاي گاز فشرده و بسيار تحريك شده سوخت كه از حالت تجزيه يا تركيب با سوخت درگذرند.
انفجار:
عبارت از آزاد شدن انرژي با سرعت زياد است.
احتراق:
عبارت از آزاد شدن انرژي با سرعتي كمتر از سرعت انفجار.
رنگ شعله:
بستگي به حرارت شعله دارد،بدين معنا كه هر چه رنگ شعله روشن تر باشد درجه حرارت آن بيشتر است.
ارتفاع شعله:
ارتفاع شعله تابع مقدار توليد مولكول آزاد از سطح ماده سوختني مي باشد
درجه روشنايي شعله :
تابع مقدار گاز سوزان است.
شكل شعله:
شكل و وسعت شعله تابع جهت و مسافتي است كه گازهاي سوختني بايد طي كنند تا به حجم ضروري اكسيژن برسند هر چه اين مسافت دور تر باشد شعله دراز تر مي شود.
درجه حرارت شعله:
هر چه كربن سوخت زيادتر باشد يامولكول ها سبك تر باشند به همان نسبت درجه حرارت شعله بيشتر مي شود.