انجمن نجاتگر

[yas]

.
[align=center]



[/align]

[yas]

با عرض سلام
از اينكه در پيام نوشته شده شهادت حضرت محمد (ص) و اينكه مي دانيم در برخي روايات اشاره شده  ايشان رحلت فرمودند بايد گفت :

بله. این یکی از جفاهای ما مسلمانها و به ویژه شیعه‌ها به ساحت مقدس آقا رسول الله هست که خیلی‌ها ایشان راشهید نمی‌دانند. در حالی که خود ایشان فرمودند:

هیچ نبی و وصیی نیست مگر این که با شهادت از دنیا رفته باشه. (کتاب "بحار الانوار" جلد 17 صفحه 405 و جلد 22 صفحه 516 و کتاب "بصائر الدرجات" صفحه 503 )

[yas]

[align=center][/align]

آفتاب مي‌تابد اما با اشك و آه، با هر تشعشع خونينش، شلاق ماتم مي‌زند بر سينه دلسوخته زمين و اينجا در استان فارس، گوشه‌اي در سرزمين عشق، بارگاه منور حضرت شاهچراغ برادر هشتمين امام همام، ميزبان عزاي چشمه‌هاي گريان عالم است.

همه نالانند اما گريه‌هاي مردمان درمصيبت بزرگ امروز و فردا وضجه‌هاي زمين گم گشته‌اند، آري، آسمان اين بار ميزبان است، ميزبان زمين.

ماتم بزرگ انسان عالم، بزرگ و كوچك نمي‌شناسد، اينجا كودكان نيز موسس دين مبين‌اسلام را بخوبي مي‌شناسند، پابه پاي پدران و مادران در عزاي حضرت محمد مصطفي (ص) سياهپوش شده‌اند.

صبح و ظهر ، روز و شب و لحظه لحظه زندگي مسلمانان اين روزها تاريك است، پر از ماتم و اندوه، اهالي استان‌فارس همانند ديگر مسلمانان جهان در دسته هاي‌مختلف عزاداري و آيين‌هاي سوگواري در ماتم رحلت پيامبر اكرم، حضرت امام حسن مجتبي (ع) و همچنين امام هشتم شيعيان عزادارند.

بارگاه‌ملكوتي احمدبن موسي شاهچراغ(ع) در شيراز را اگر كانون سوگواري‌هاي اهالي استان فارس و شهر شيراز بناميم، گزافه نگفته‌ايم، بسياري دلسوختگان ايران زمين اين روزها در جوار حضرت احمدبن موسي شاهچراغ(ع) جمع شده‌اند و در آيين‌هاي سوگواري شركت دارند

[montazer]

السلام علیک یا رسول اللّه‏!

تو را هرگاه می‏نگریستم، چهره‏ای شاد و زیبا می‏دیدم که دخترش را با مهربانی پدرانه، در آغوش می‏کشید. تو را هر بار که در آستانه ورود یافتم، بانگ «السلام علیکم یا اهل النبوه» سر داده بودی و اهل مدینه را به ارزش اهل خانه متذکر می‏شدی.
زمان بر اهل خانه می‏گذرد؛ اما چونان خنجری که بر سینه پر دردشان می‏نشیند. آه، یا رسول اللّه‏! حتی دیوارهای کاهگلی من، هیچ‏گاه بانویشان فاطمه علیهاالسلام را این گونه مضطرب و پریشان ندیده بودند و هرگز علی علیه‏السلام خیبرشکن را پناه برده به کنج دیوار نیافته بودند. شولای مصیبت بر سر روی مدینه سایه انداخته است.

[align=center][/align]

نگاه‏ها، نگاه دلواپسی و ناامیدی است و از لب‏ها با لرزشی ممتد و بی‏وقفه، ناله می‏تراود و آه می‏جوشد.
حسنین علیهماالسلام ، دار و ندار خویش را در بستر وداع می‏بینند. این سرو در بستر آرمیده، تمام دار و ندار علی علیه‏السلام است؛ چگونه با او وداع کند؟
یا رسول اللّه‏! برخیز؛ مدینه تو را می‏خواهد. برخیز که بعد از تو، مرا حرمتی نخواهد بود؛ که تنها تو می‏دانستی حرمت خانه علی و فاطمه را.
برخیز! که تمام کوچه‏ها سوگند خورده‏اند که دیگر دندان تو را نشکنند.
ای بهانه خلقت کاینات! چگونه وداع می‏کنی با دخترت؛ تو بهتر می‏دانی که روزهای بعد از تو چقدر سیاه بر روزگار او خواهد گذشت؟ چگونه وداع می‏کنی با علی علیه‏السلام ؛ تو می‏دانی که بعد از تو حتی سلامش را پاسخ نخواهند داد.
یا رسول اللّه‏! بگذار از دنیای بعد تو، چیزی نگویم! وصیت شما «ثقلین» بود.
آه...! بگذار چیزی نگویم!